Ta treść jest zablokowana ze względu na ochronę prywatności, musisz zezwolić na używanie plików cookie.
Ta treść jest zablokowana ze względu na ochronę prywatności, musisz zezwolić na używanie plików cookie.

Psychoterapia uzależnień

Psychoterapia uzależnień to terapia skierowana do osób zmagających się zarówno z problemem uzależnienia od substancji, jak i do osób zmagających się z uzależnieniami behawioralnymi, czyli polegającymi na nadmiarowym, niekontrolowanym praktykowaniu określonego zachowania (seksoholizm, pracoholizm, zakupoholizm, patologiczny hazard).
Podejście do kwestii uzależnień bywa bardzo różne. Kiedy zgłasza się osoba z problemem nadużywania substancji, nie utrzymująca lub mająca problemy z utrzymaniem abstynencji, to głównym celem, na początkowym etapie terapii, jest wspieranie i kształtowanie umiejętności powstrzymywania się od zażycia. Służy temu praca w obszarze pogłębiania świadomości własnych stanów i czynników ryzyka powodujących złamanie abstynencji, z jednoczesnym wzmacnianiem umiejętności poradzenia sobie w takich sytuacjach. Taka terapia ma charakter wspierający, pracy na zasobach, z elementami psychoedukacji. Zdarza się również tak, że w trakcie konsultacji, psychoterapeuta rozstrzyga, iż osoba nie może być zakwalifikowana do terapii indywidualnej w gabinecie. Powodem może być aktywne zażywanie substancji, niemożność podjęcia abstynencji lub zbyt częste złamania abstynencji, które są oporne na leczenie w terapii indywidualnej w gabinecie. Wtedy taka osoba zostaje skierowana na oddział detoksykacyjny, bądź do ośrodka całodobowej opieki prowadzącego terapię uzależnień czy ośrodka terapii dziennej, gdzie działania terapeutyczne są bardziej zintensyfikowane. Dopiero po ukończeniu leczenia o takim charakterze, może kontynuować terapię w gabinecie.
Gdy zgłaszają się osoby o ustabilizowanej abstynencji, bądź ze sporadycznymi załamaniami abstynencji, ale zdolne do jej utrzymania, proponowana jest terapia wspierająca lub wglądowa (w konkretnym nurcie, w którym pracuje psychoterapeuta) w trakcie której pracuje się nad przyczynami psychologicznymi, które spowodowały objaw w postaci nadmiernego zażywania substancji. Te dwie części stanowią całość psychoterapii uzależnień: pierwsza- terapia podstawowa stabilizująca abstynencję oraz druga terapia pogłębiona- opracowująca problemy psychologiczne, które doprowadziły do rozwinięcia się uzależnienia.

Nieco inaczej wygląda sytuacja z uzależnieniami behawioralnymi. Zachowania, które są nadmiarowe często są również zachowaniami, których nie można zupełnie wykluczyć z życia osoby (tak jak to jest w przypadku uzależnień od substancji). Trzeba chodzić do pracy, robić zakupy czy też zaspokajać potrzeby seksualne. Wyjątkiem jest patologiczny hazard, z którego można całkowicie zrezygnować. Niemniej jednak praca terapeutyczna w obszarze uzależnień zwanych behawioralnymi coraz częściej wiąże się z podjęciem psychoterapii, która ma na celu przepracowanie przyczyn psychologicznych powyższych objawów.

W celu zapewnienia najwyższej jakości usług, strona winogradzkie.pl używa cookies. Zobacz naszą